|
Няпослуху дзівацкага сакрэт
|
Патоляй сьвет ня лашчыў нас ніколі,
і прыкрым быў чужы ля хаты сьлед.
«Ля родных стрэх шукайце, дзеці, волі», –
пакінуты вучыў нас запавет.
А мы пайшлі-такі у белы сьвет
пад націскам нясьцерпнай гідкай голі...
Як гнеў раба, сьціскаецца ад болю
няпослуху дзівацкага сакрэт.
І ганьбіцца зямлі ружовы цьвет,
зьнішчаецца на зыбкіх плынях золі...
Які-ж пакінем дзецям запавет,
пакутнікі зьнявераныя долі?
Паўторым нешанованы, а мо’...
... Сьмяротнае зямлі чужой ярмо.
Вэнэцуэля, сакавік 1954
|
|
